اِلَهِی لَوْ اَرَدْتَ هَوَانِی لَمْ تَهْدِنِی، وَ لَوْ اَرَدْتَ فَضِیحَتِی لَمْ تُعَافِنِی. (علویه، ص: ۴۲۷, س:۸)
اِلَهی اِنَّکَ لَوْ اَرَدْتَ اِهانَتی لَمْ تَهْدِنی، وَ لَوْ اَرَدْتَ فَضیحَتی لَمْ تُعافِنی، فَمَتِّعْنی بِما لَهُ هَدَیْتَنی، وَ اَدِمْ لی ما بِه سَتَرْتَنی. (سجادیه، ص: ۴۲۴, س:۴)