ترضاک

یَا سَیِّدِی، فَلَا تَحْرِمْنِی مَا جُدْتَ بِهِ عَلَی مَنْ اَسْرَفَ عَلَی نَفْسِهِ وَ عَصَاکَ ثُمَّ تَرَضَّاکَ، وَ لَا تُهْلِکْنِی اِنْ عُذْتُ بِکَ وَ لُذْتُ وَ اَنَخْتُ بِفِنَایِکَ وَ اسْتَجَرْتُ بِکَ. (علویه، ص: ۱۲۱, س:۱۴)