ترزقنیه

وَ اَعْطِنِی فِی مَجْلِسِی هَذَا مَغْفِرَةَ مَا مَضَی مِنْ ذُنُوبِی، وَ اَنْ تَعْصِمَنِی فِیمَا بَقِیَ مِنْ عُمْرِی، وَ اَنْ تَرْزُقَنِی الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ فِی عَامِی هَذَا مُتَقَبَّلاً مَبْرُوراً خَالِصاً لِوَجْهِکَ الْکَرِیمِ وَ اَنْ تَرْزُقَنِیهِ اَبَداً مَا اَبْقَیْتَنِی. (علویه، ص: ۸۵, س:۱۱)