اِلَهِی کَبُرَ سِنِّی وَ دَقَّ عَظْمِی وَ نَالَ الدَّهْرُ مِنِّی وَ اقْتَرَبَ اَجَلِی وَ نَفِدَتْ اَیَّامِی وَ ذَهَبَتْ مَحَاسِنِی وَ مَضَتْ شَهْوَتِی وَ بَقِیَتْ تَبِعَتِی وَ بُلِیَ جِسْمِی وَ تَقَطَّعَتْ اَوْصَالِی وَ تَفَرَّقَتْ اَعْضَایِی وَ بَقِیتُ مُرْتَهِناً بِعَمَلِی. (علویه، ص: ۱۳۰, س:۱۴)
سَیِّدی ضَعُفَ جِسْمی، وَ دَقَّ عَظْمی، وَ کَبُرَ سِنِّی، وَ نالَ الدَّهْرُ مِنّی، وَ نَفِدَتْ مُدَّتی، وَ ذَهَبَتْ شَهْوَتی، وَ بَقِیَتْ تَبِعَتی. (سجادیه، ص: ۴۴۹, س:۱۲)