اَ تُرَاکَ مُعَذِّبِی بِنَارِکَ بَعْدَ تَوْحِیدِکَ، وَ بَعْدَ مَا انْطَوَی عَلَیْهِ قَلْبِی مِنْ مَعْرِفَتِکَ، وَ لَهِجَ بِهِ لِسَانِی مِنْ ذِکْرِکَ، وَ اعْتَقَدَهُ ضَمِیرِی مِنْ حُبِّکَ، وَ بَعْدَ صِدْقِ اعْتِرَافِی وَ دُعَایِی خَاضِعاً لِرُبُوبِیَّتِکَ؟ (علویه، ص: ۳۷۵, س:۴)
اِلَهی، اَلشَّیْبَةُ نُورٌ مِنْ اَنْوارِکَ، فَمَحالٌ اَنْ تُحْرِقَ نُورَکَ بِنارِکَ. (سجادیه، ص: ۴۷۷, س:۱۶)