بقاء

اَللّهُمَّ وَ مَتَی وَقَفْنا بَیْنَ نَقْصَیْنِ فی دینٍ اَوْ دُنْیا فَاَوْقِعِ النَّقْصَ بِاَسْرَعِهِما فَناءً، وَ اجْعَلِ التَّوْبَةَ فی اَطْوَلِهِما بَقاءً. (سجادیه، ص: ۷۳, س:۲)

وَ اجْعَلْنِی اللّهُمَّ ... اَرِقُّ عَلَی اَهْلِ الْبَلاءِ مِنْهُمْ (جیرانی) رَحْمَةً، وَ اُسِرُّلَهُمْ بِالْغَیْبِ مَوَدَّةً، وَ اُحِبُّ بَقاءَ النِّعْمَةِ عِنْدَهُمْ نُصْحاً، وَ اُوجِبُ لَهُمْ ما اُوجِبُ لِحامَّتی، وَ اَرْعی لَهُمْ ما اَرْعی لِخاصَّتی. (سجادیه، ص: ۱۳۱, س:۱۳)