بشرها

اللَّهُمَّ آتِ نَفْسِی تَقْوَاهَا فَاَنْتَ وَلِیُّهَا وَ مَوْلَاهَا وَ اَنْتَ خَیْرُ مَنْ زَکَّاهَا اللَّهُمَّ بَیِّنْ لَهَا هُدَاهَا وَ اَلْهِمْهَا تَقْوَاهَا وَ بَشِّرْهَا بِرَحْمَتِکَ حِینَ تَتَوَفَّاهَا وَ نَزِّلْهَا مِنَ الْجِنَانِ عُلْیَاهَا وَ طَیِّبْ وَفَاتَهَا وَ مَحْیَاهَا. (حسینیه، ص: ۱۱۴, س:۹)