براض

اَسْاَلُکَ ... اَنْ تَغْفِرَ لِی خَطِییَتِی وَ تَرْضَی عَنِّی، فَاِنْ لَمْ تَرْضَ عَنِّی فَاعْفُ عَنِّی، فَاِنِّی مُسِیءٌ ظَالِمٌ خَاطِیٌ عَاصٍ، وَ قَدْ یَعْفُو السَّیِّدُ عَنْ عَبْدِهِ وَ لَیْسَ بِرَاضٍ عَنْهُ. (مهدویه، ص: ۲۶۶, س:۷)