اَللّهُمَّ اِنِّی اَصْبَحْتُ ... مُقِرّاً بِذُنُوبٍ رَکِبْتُها وَ اَوْزارٍ اسْتَحْقَبْتُهَا بِمَا کَسَبَتْ یَدَایَ، وَ جَنَتَاهُ عَلَیَّ بِخِذْلانٍ صَحِبَنِی مُعْتَرِفاً بِخَطَایَا جَنَیْتُها، وَ عَظَایِمَ اجْتَرَمْتُهَا. (سجادیه، ص: ۴۸, س:۳)
وَ لَا تُوَاخِذْنِی بِذُنُوبٍ قَدَّمْتُهَا. (صادقیه، ص: ۳۸۱, س:۱۷)
وَ کَفی بِهِ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِیراً بَصِیراً. (علویه، ص: ۲۲۵, س:۱۵)