وَ اَنَا اَحَقُّ بِالْخَوْفِ الدّایِمِ لِاِسایَتی عَلَی نَفْسی، وَ تَفْریطِها اِلَی اقْتِرابِ اَجَلی. (سجادیه، ص: ۳۳۳, س:۳)
لَا یَسْبِقُکُمْ ثَنَاءُ الْمَلَایِکَةِ ... اَنَّی وَ لَکُمُ الْقُلُوبُ الَّتِی تَوَلَّی اللَّهُ رِیَاضَتَهَا بِالْخَوْفِ وَ الرَّجَاءِ وَ جَعَلَهَا اَوْعِیَةً لِلشُّکْرِ وَ الثَّنَاءِ وَ آمَنَهَا مِنْ عَوَارِضِ الْغَفْلَةِ وَ صَفَّاهَا مِنْ شَوَاغِلِ الْفَتْرَةِ. (مزار، ص: ۳۲۸, س:۱۵)