اَسْاَلُکَ بِحَقِّ تَزْکِیَةِ کُلِّ صَلَاةٍ زَکَّیْتَهَا، وَ بِحَقِّ مَنْ زَکَّیْتَهَا لَهُ، وَ بِحَقِّ مَنْ زَکَّیْتَهَا بِهِ، ... اِلْهَامِکَ قَلْبِی حُسْنَ الْمُحَافَظَةِ عَلَیْهَا (صلاتی)، حَتَّی تَجْعَلَنِی مِنْ اَهْلِهَا الَّذِینَ ذَکَرْتَهُمْ بِالْخُشُوعِ فِیهَا. (نبویه، ص: ۹۵, س:۱۳)
اَللّهُمَّ وَ قَدْ قَصَدْتُ اِلَیْکَ بِطَلِبَتی، وَ قَرَعَتْ بابَ فَضْلِکَ یَدُ مَسْاَلَتی، وَ ناداکَ بِالْخُشُوعِ وَ الْاِسْتِکَانَةِ قَلْبی، وَ وَجَدْتُکَ خَیْرَ شَفیعٍ. (سجادیه، ص: ۱۳۹, س:۸)