بالخروج

یَا سَیِّدِی ارْحَمْنِی فَاِنِّی عَبْدُکَ وَ ابْنُ عَبْدِکَ وَ ابْنُ اَمَتِکَ، بَیْنَ یَدَیْکَ وَ فِی قَبْضَتِکَ، لَا طَاقَةَ لِی بِالْخُرُوجِ مِنْ سُلْطَانِکَ. (کاظمیه، ص: ۱۳۵, س:۴)