اِلَهی لَوْ قَرَنْتَنی بِالاَصْفادِ وَ مَنَعْتَنی سَیْبَکَ مِنْ بَیْنِ الاَشْهادِ، وَ دَلَلْتَ عَلَی فَضایِحی عُیُونَ الْعِبادِ، وَ اَمَرْتَ بی اِلَی النّارِ وَ حُلْتَ بَیْنی وَ بَیْنَ الاَبْرارِ، ما قَطَعْتُ رَجایی مِنْکَ. (سجادیه، ص: ۲۲۵, س:۹)