سَیِّدی اِنْ کَانَتْ ذُنُوبی قَدْ اَخافَتْنی، فَاِنَّ مَحَبَّتی لَکَ قَدْ آمَنَتْنی، فَتَوَلَّ مِنْ اَمْری ما اَنْتَ اَهْلُهُ، وَ عُدْ بِفَضْلِکَ عَلَی مَنْ قَدْ غَمَرَهُ جَهْلُهُ. (سجادیه، ص: ۴۵۶, س:۱)