(لِوَجَعِ الرُکْبَةِ وَ الْمَفَاصِلِ): یَا اَجْوَدَ مَنْ اَعْطَی، یَا خَیْرَ مَنْ سُیِلَ، وَ یَا اَرْحَمَ مَنِ اسْتُرْحِمَ، ارْحَمْ ضَعْفِی وَ قِلَّةَ حِیلَتِی، وَ عَافِنِی مِنْ وَجَعِی. (باقریه، ص: ۵۳, س:۱۶)