وَ اَسْاَلُکَ الْاَمَانَ الْاَمَانَ یَوْمَ یَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ یَفْتَدِی مِنْ عَذَابِ یَوْمِیِذٍ بِبَنِیهِ وَ صَاحِبَتِهِ وَ اَخِیهِ وَ فَصِیلَتِهِ الَّتِی تُوْوِیهِ، وَ مَنْ فِی الْاَرْضِ جَمِیعاً ثُمَّ یُنْجِیهِ، کَلَّا اِنَّها لَظَی، نَزَّاعَةً لِلشَّوی. (علویه، ص: ۱۲۵, س:۷)
اِلَهی، اَلاَمانَ الاَمانَ یَوْمَ یَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ یَفْتَدی مِنْ عَذابِ یَوْمَیِذٍ بِبَنیهِ، وَ صاحِبَتِهِ وَ اَخَیهِ. (سجادیه، ص: ۴۹۴, س:۱۰)