اَنَا یَا سَیِّدِی الْمُسْرِفُ عَلَی نَفْسِی وَ قَدْ وَقَفْتُ مَوَاقِفَ الْاَذِلَّاءِ الْمُذْنِبِینَ الْعَاصِینَ الْمُتَجَرِّیِینَ عَلَیْکَ الْمُسْتَخِفِّینَ بِوَعْدِکَ وَ وَعِیدِکَ، اللَّاهِینَ عَنْ طَاعَتِکَ وَ طَاعَةِ رَسُولِکَ. (علویه، ص: ۱۲۱, س:۶)
قَدْ اَوقَفْتُ نَفْسی مَوْقِفَ الاَذِلّاءِ الْمُذْنِبینَ، مَوْقِفَ الاَشْقِیاءِ الْمُتَجَرِّیینَ عَلَیْکَ، الْمُسْتَخِفّینَ بِوَعْدِکَ. (سجادیه، ص: ۳۸۶, س:۱)