اِلَهِی اِنَّکَ لَمْ تَزَلْ عَلَیْنَا بِحُظُوظِ صَنَایِعِکَ مُنْعِماً، وَ لَنَا مِنْ بَیْنِ الْاَقَالِیمِ مُکْرِماً، وَ تِلْکَ عَادَتُکَ اللَّطِیفَةُ فِی اَهْلِ الْخِیفَةِ فِی سَالِفَاتِ الدُّهُورِ وَ غَابِرَاتِهَا، وَ خَالِیَاتِ اللَّیَالِی، وَ بَاقِیَاتِهَا. (علویه، ص: ۱۰۷, س:۳)