اللَّهُمَّ فَاَیُّمَا عَبْدٍ مِنْ عَبِیدِکَ اَوْ اَمَةٍ مِنْ اِمَایِکَ کَانَتْ لَهُ قِبَلِی مَظْلِمَةٌ ... فَقَصُرَتْ یَدِی وَ ضَاقَ وُسْعِی عَنْ رَدِّهَا اِلَیْهِ، وَ التَّحَلُّلِ مِنْهُ. (نبویه، ص: ۱۴۶, س:۱۸)
فَاَیُّما عَبْدٍ کَانَتْ لَهُ قِبَلی مَظْلَمَةٌ ... غایِباً کَانَ اَوْ شاهِداً، وَ حَیّاً کَانَ اَوْ مَیِّتاً، فَقَصُرَتْ یَدی، وَ ضاقَ وُسْعی عَنْ رَدِّها اِلَیْهِ، وَ التَّحَلُّلِ مِنْهُ ... اَسْاَلُکَ اَنْ تُرْضِیَهُ عَنّی. (سجادیه، ص: ۵۴۵, س:۳)