وَ وَفِّقْنا لِمُتابَعَتِه (وَلِیِّکَ) وَ اَداءِ حَقِّه، وَ امْنُنْ عَلَیْنا بِمُتابَعَتِه فِی الْبَاْساءِ وَ الضَّرّاءِ. (سجادیه، ص: ۲۴۷, س:۱۸)
اَسْاَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی ... اِذَا دُعِیتَ بِهِ عَلَی کَشْفِ الْبَاْسَاءِ وَ الضَّرَّاءِ انْکَشَفَتْ. (صادقیه، ص: ۳۶۰, س:۱۰)
فَاَعِذْنِی رَبِّ مِنْ صَرْعَةِ الْبَاْسَاءِ. (جوادیه، ص: ۱۳۷, س:۵)
اَنْتَ الصَّابِرُ فِی الْبَاْساءِ وَ الضَّرَّاءِ وَ حِینَ الْبَاْسِ. (مزار، ص: ۹۴, س:۳)