اَسْاَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی طَیَّبْتَ بِهِ نُفُوسَ عِبَادِکَ فَطَابَتْ لَهُمْ اَسْمَاوُکَ الْحُسْنَی وَ آلَاوُکَ الْکُبْرَی. (نبویه، ص: ۱۹۸, س:۱۱)
فَسُبْحَانَکَ سُبْحَانَکَ مِنْ مُبْدِیٍ مُعِیدٍ حَمِیدٍ مَجِیدٍ، تَقَدَّسَتْ اَسْمَاوُکَ وَ عَظُمَتْ آلَاوُکَ. (حسینیه، ص: ۱۳۱, س:۱۵)
لَا تُحْصَی آلَاوُکَ وَ لَا یُبْلَغُ ثَنَاوُکَ، وَ لَا تُکَافَی نَعْمَاوُکَ. (حسینیه، ص: ۱۴۲, س:۱)
وَ قُلْتَ عَظُمَتْ آلاوُکَ: ق وَ الْقُرْآنِ الْمَجیدِ. (سجادیه، ص: ۳۱۰, س:۱۵)