اَعُوذُ بِرَبِّ دَانِیَالَ وَ الْجُبِّ مِنْ شَرِّ هَذَا الْاَسَدِ. (کاظمیه، ص: ۸۲, س:۴)
اَسْاَلُکَ کَمَا اَمْسَکْتَ عَنْ دَانِیَالَ اَفْوَاهَ الْاُسُدِ، وَ هُوَ فِی الْجُبِّ، فَلَا یَسْتَطِیعُونَ اِلَیْهِ سَبِیلاً اِلَّا بِاِذْنِکَ. (حسنیه، ص: ۹۳, س:۴)