اجْعَلِ الْاِرْشَادَ فِی عَمَلِی وَ التَّسْلِیمَ لِاَمْرِکَ مِهَادِی وَ سَنَدِی وَ الرِّضَا بِقَضَایِکَ وَ قَدَرِکَ اَقْصَی عَزْمِی وَ نِهَایَتِی وَ اَبْعَدَ هَمِّی وَ غَایَتِی حَتَّی لَا اَتَّقِیَ اَحَداً مِنْ خَلْقِکَ بِدِینِی وَ لَا اَطْلُبَ بِهِ غَیْرَ آخِرَتِی وَ لَا اَسْتَدْعِیَ مِنْهُ اِطْرَایِی وَ مَدْحِی. (مزار، ص: ۳۳۵, س:۱۵)
وَ امْنَحْنی حُسْنَ الْاِرْشادِ. (سجادیه، ص: ۱۱۴, س:۱۴)