اَسْاَلُکَ ... اَنْ تَکْشِفَ ضُرِّی وَ تُعَافِیَنِی فِی نَفْسِی وَ اَهْلِی وَ مَالِی وَ وَلَدِی وَ اِخْوَانِی فِیکَ عَافِیَةً بَاقِیَةً شَافِیَةً کَافِیَةً وَافِرَةً هَادِیَةً نَامِیَةً مُسْتَغْنِیَةً عَنِ الْاَطِبَّاءِ وَ الْاَدْوِیَةِ وَ تَجْعَلَهَا شِعَارِی وَ دِثَارِی. (مهدویه، ص: ۲۷۲, س:۹)