فَلَمَّا اسْتَقَرَّ فِی اللَّحْدِ وَ هُیِّیَ عَلَیْهِ اللِّبْنُ، اِحْتَوَشَتْهُ اَعْمالُهُ، وَ اَحاطَتْ بِه خَطایاهُ، وَ ضاقَ ذَرْعاً بِما رَآهُ. (سجادیه، ص: ۵۱۱, س:۱۳)