اَللّهُمَّ اِنَّهُ لَا عِلْمَ لی بِمَوْضِعِ رِزْقی، وَ اِنَّما اَطْلُبُهُ بِخَطَراتٍ تَخْطُرُ علی قَلْبی، فَاَجُولُ فی طَلَبِهِ فِی الْبُلْدانِ، وَ اَنا مِمّا اُحاوِلُ وَ اُطالِبُ کَالْحَیْرانِ. (سجادیه، ص: ۱۴۸, س:۱۵)
فَاغْفِرْ لی وَ اَلْبِسْنی مِن نَظَرِکَ ثَوْباً یُغَطّی عَلَیَّ التَّبِعاتِ، وَ تَغْفِرُها لی وَ لَا اُطالَبُ بِها. (سجادیه، ص: ۲۲۹, س:۱۳)