اضات

اَطْلَقْتَ لِسانی بِذِکْرِکَ رَحْمَةً لی مِنْکَ، وَ اَضَاْتَ لی بَصَری بِلُطْفِکَ حُجَّةً مِنْکَ عَلَیَّ، وَ سَمِعَتْ اُذُنایَ بِقُدْرَتِکَ نَظَراً مِنْکَ، وَ دَلَلْتَ عَقْلی عَلَی تَوْبیخِ نَفْسی. (سجادیه، ص: ۳۳۵, س:۱۳)