اِلَهِی اِنْ قَسَطْتُ فِی الْحُکْمِ عَلَی نَفْسِی بِمَا فِیهِ حَسْرَتُهَا فَقَدْ اَقْسَطْتُ الْآنَ بِتَعْرِیفِی اِیَّاهَا مِنْ رَحْمَتِکَ اِشْفَاقَ رَاْفَتِکَ. (علویه، ص: ۱۰۳, س:۱۲)