اِلَهِی لَا سَبِیلَ اِلَی الْاحْتِرَاسِ مِنَ الذَّنْبِ اِلَّا بِعِصْمَتِکَ، وَ لَا وُصُولَ اِلَی عَمَلِ الْخَیْرَاتِ اِلَّا بِمَشِیَّتِکَ، فَکَیْفَ لِی بِاِفَادَةِ مَا اَسْلَفَتْنِی فِیهِ مَشِیَّتُکَ وَ کَیْفَ لِی بِالِاحْتِرَاسِ مِنَ الذَّنْبِ مَا لَمْ تُدْرِکْنِی فِیهِ عِصْمَتُکَ؟ (علویه، ص: ۱۰۸, س:۶)