(عَلَی ضَمْرَةَ): اَللّهُمَّ اِنْ کَانَ ضَمْرَةُ بْنُ سَمْرَةَ ضَحِکَ وَ اَضْحَکَ مِنْ حَدیثِ رَسُولِ اللّه ِفَخُذْهُ اَخْذَ اسِفٍ. (سجادیه، ص: ۱۴۳, س:۱۷)
فَاَسْاَلُکَ ... سُوَالَ مَنْ اَسَاءَ وَ اعْتَرَفَ، وَ ظَلَمَ نَفْسَهُ وَ اقْتَرَفَ وَ نَدَمَ عَلَی مَا سَلَفَ وَ اَنَابَ اِلَی رَبِّهِ وَ اَسِفَ، وَ لَاذَ بِفِنَایِهِ وَ عَکَفَ، وَ اَنَاخَ رَجَاهُ وَ عَطَفَ. (علویه، ص: ۲۲۸, س:۱۶)