اسعدته

سَیِّدی عَظُمَ قَدْرُ مَنْ اَسْعَدْتَهُ بِاصْطِفایِکَ، وَ عَدِمَ النَّصْرَ مَنْ اَبْعَدْتَهُ مِنْ فِنایِکَ. (سجادیه، ص: ۴۶۵, س:۴)

فَهَبْ لَنَا مَزِیداً مِنَ التَّاْیِیدِ وَ عَوْناً مِنَ التَّسْدِید اِلَی حِینِ نُفُوذِ مَشِیَّتِکَ فِیمَنْ اَسْعَدْتَهُ وَ اَشْقَیْتَهُ مِنْ بَرِیَّتِکَ. (باقریه، ص: ۹۳, س:۴)