اِلَهِی مَا اَشَدَّ اسْتِخْفَافِی بِعَذَابِکَ اِذْ بَالَغْتُ فِی اِسْخَاطِکَ، وَ اَطَعْتُ الشَّیْطَانَ، وَ اَمْکَنْتُ هَوَایَ مِنْ عِنَانِی وَ سَلِسَ لَهُ قِیَادِی، فَلَمْ اَعْصِ الشَّیْطَانَ وَ لَا هَوَایَ رَغْبَةً فِی رِضَاکَ، وَ لَا رَهْبَةً مِنْ سَخَطِکَ. (علویه، ص: ۱۱۷, س:۱۸)