اللَّهُمَّ مَا قَصُرَتْ عَنْهُ مَسْاَلَتِی، وَ لَمْ تَبْلُغْهُ مُنْیَتِی، وَ لَمْ تُحِطْ بِهِ مَعْرِفَتِی مِنْ خَیْرٍ وَعَدْتَهُ اَحَداً مِنْ خَلْقِکَ، اَوْ اَنْتَ مُعْطِیهِ اَحَداً مِنْ عِبَادِکَ، فَاِنِّی اَرْغَبُ اِلَیْکَ فِیهِ وَ اَسْاَلُکَهُ. (نبویه، ص: ۴۸۶, س:۱۷)