اِلَهِی اَنْعَمْتَ عَلَیَّ فَلَمْ تَجِدْنِی شَاکِراً، وَ ابْتَلَیْتَنِی فَلَمْ تَجِدْنِی صَابِراً، فَلَا اَنْتَ سَلَبْتَ النِّعْمَةَ بِتَرْکِ الشُّکْرِ، وَ لَا اَنْتَ اَدَمْتَ الشِّدَّةَ بِتَرْکِ الصَّبْرِ. (حسنیه، ص: ۱۰۴, س:۱۵)