اخافنی

اِلَهِی اِنْ کَانَ ذَنْبِی قَدْ اَخَافَنِی فَاِنَّ حُسْنَ ظَنِّی بِکَ قَدْ اَجَارَنِی. (علویه، ص: ۱۰۸, س:۱۵)

وَ اِنْ کَانَ جُرْمی قَدْ اَخافَنی مِنْ عُقُوبَتِکَ، فَاِنَّ رَجایی قَدْ اَشْعَرَنی بِالاَمْنِ مِنْ نِقْمَتِکَ. (سجادیه، ص: ۴۰۷, س:۱۲)

اِلَهِی اِنْ کَانَ ذَنْبِی قَدْ اَخَافَنِی فَاِنَّ حُسْنَ ظَنِّی بِکَ قَدْ اَجَارَنِی. (سجادیه، ص: ۴۲۲, س:۱۱)

سَیِّدی اِنْ کَانَ ذَنْبی مِنْکَ قَدْ اَخافَنی فَاِنَّ حُسْنَ ظَنّی بِکَ قَدْ اَجارَنی، وَ اِنْ کَانَ خَوْفُکَ قَدْ اَرْبَقَنی فَاِنَّ حُسْنَ نَظَرِکَ لی قَدْ اَطْلَقَنی. (سجادیه، ص: ۴۵۵, س:۹)