یا مَنْ اِذا سَاَلَهُ عَبْدٌ اَعْطاهُ وَ اِذا اَمَّلَ ما عِنْدَهُ بَلَّغَهُ مُناهُ وَ اِذا اَقْبَلَ عَلَیْهِ قَرَّبَهُ وَ اَدْناهُ وَ اِذا جاهَرَهُ بِالْعِصْیانِ سَتَرَ عَلَی ذَنْبِه وَ غَطّاهُ وَ اِذا تَوَکَّلَ عَلَیْهِ اَحْسَبَهُ وَ کَفاهُ. (سجادیه، ص: ۴۰۶, س:۶)