وَ ضاعَفْتَ فیهِ (شَهْرِ رَمَضانَ) مِنَ الْایمانِ، وَ فَرَضْتَ فیهِ مِنَ الصِّیامِ وَ رَغَّبْتَ فیهِ مِنَ الْقِیامِ، وَ اَجْلَلْتَ فیهِ مِنْ لَیْلَةِ الْقَدْرِ الَّتی هِیَ خَیْرٌ مِنْ اَلْفِ شَهْرٍ. (سجادیه، ص: ۲۹۵, س:۲)