هبها

فَاَسْاَلُکَ ... اَنْ تُرْضِیَهُ عَنِّی بِمَا شِیْتَ مِنْ خَزَایِنِ رَحْمَتِکَ، ثُمَّ هَبْهَا لِی مِنْ لَدُنْکَ. (نبویه، ص: ۱۴۷, س:۳)

فَاَیُّمَا عَبْدٍ مِنْ عِبَادِکَ اَوْ اَمَةٍ مِنْ اِمَایِکَ کَانَتْ لَهُ قِبَلِی مَظْلِمَةٌ ... فَصَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَرْضِهِ اَنْتَ عَنِّی بِمَا شِیْتَ وَ کَیْفَ شِیْتَ وَ هَبْهَا لِی. (صادقیه، ص: ۴۰۲, س:۸)