لَا تُحْصَی آلَاوُکَ وَ لَا یُبْلَغُ ثَنَاوُکَ، وَ لَا تُکَافَی نَعْمَاوُکَ. (حسینیه، ص: ۱۴۲, س:۲)
فَآلاوُکَ جَمَّةٌ ضَعُفَ لِسانی عَنْ اِحْصایِها، و نَعْماوُکَ کَثیرَةٌ قَصُرَ فَهْمی عَنْ اِدْراکِها فَضْلاً عَنِ اسْتِقْصایِها. (سجادیه، ص: ۴۱۰, س:۱)
جَلَّ ثَناوُکَ، وَ فَضُلَ عَطاوُکَ، وَ تَظاهَرَتْ نَعْماوُکَ، وَ تَقَدَّسَتْ اَسْماوُکَ. (سجادیه، ص: ۴۶۷, س:۴)
لَمْ تَزَلْ نَعْمَاوُکَ عَلَیَّ عَامَّةً عِنْدَ کُلِّ عُسْرٍ وَ یُسْرٍ. (هادویه، ص: ۱۷۵, س:۱۵)