نبرا

فَنَحْنُ مَوَالِیُّ عَلِیٍّ (ع)، وَ اَوْلِیَاوُهُ کَمَا اَمَرْتَ نُوَالِیهِ وَ نُعَادِی مَنْ یُعَادِیهِ، وَ نَبْرَاُ مِمَّنْ یَبْرَاُ مِنْهُ، وَ نُبْغِضُ مَنْ اَبْغَضَهُ، وَ نُحِبُّ مَنْ اَحَبَّهُ. (صادقیه، ص: ۵۰۰, س:۱۰)

عَلَی احْمَدِ بْنِ هِلَالٍ الْعَبَرْتَاتِیّ ... نَحْنُ نَبْرَءُ اِلَی اللَّهِ مِنِ ابْنِ هِلَالٍ، لَا رَحِمَهُ اللَّهُ وَ مِمَّنْ لَا یَبْرَءُ مِنْهُ. (مهدویه، ص: ۳۴۱, س:۱۰)