وَ اجْعَلْ عَلَی الْبَصِیرَةِ مَدْرَجَتِی وَ عَلَی الْهِدَایَةِ مَحَجَّتِی، وَ عَلَی الرَّشَادِ مَسْلَکِی، حَتَّی تُنِیلَنِی وَ تُنِیلَ بِی اُمْنِیَّتِی، وَ تُحِلَّ بِی عَلَی مَا بِهِ اَرَدْتَنِی، وَ لَهُ خَلَقْتَنِی، وَ اِلَیْهِ آوَیْتَ بِی. (حسینیه، ص: ۱۵۳, س:۱۱)