لضری

فَهَرَبْتُ اِلَیْکَ بِنَفْسِی وَ انْقَطَعْتُ اِلَیْکَ لِضُرِّی وَ رَجَوْتُکَ لِدُعَایِی قَدْ هَلَکْتُ. (نبویه، ص: ۸۶, س:۱۵)

وَ هَا اَنَا ذَا بَیْنَ یَدَیْکَ قَدْ اَصْبَحْتُ وَ اَمْسَیْتُ مُذْنِباً خَاطِیاً فَقِیراً مُحْتَاجاً لَا اَجِدُ لِذَنْبِی غَافِراً غَیْرَکَ، وَ لَا لِکَسْرِی جَابِراً سِوَاکَ وَ لَا لِضُرِّی کَاشِفاً اِلَّا اَنْتَ. (علویه، ص: ۳۶۲, س:۵)