وَ اِنْ جَمَعْتَ بَیْنِی وَ بَیْنَ اَعْدَایِکَ فِی النَّارِ لَاُخْبِرَنَّهُمْ اَنِّی کُنْتُ لَکَ مُحِبّاً، وَ اَنَّنِی کُنْتُ اَشْهَدُ اَنْ لَا اِلَهَ اِلَّا اَنْتَ. (علویه، ص: ۱۳۰, س:۶)
اِلَهِی لَیِنْ طَالَبْتَنِی بِذُنُوبِی لَاُطَالِبَنَّکَ بِکَرَمِکَ، وَ لَیِنْ حَبَسْتَنِی مَعَ الْخَاطِیِینَ لَاُخْبِرَنَّهُمْ بِحُبِّی لَکَ. (حسینیه، ص: ۱۵۴, س:۱۶)