اِلَهِی اَمَرْتَنِی فَعَصَیْتُکَ، وَ نَهَیْتَنِی فَارْتَکَبْتُ نَهْیَکَ، فَاَصْبَحْتُ لَا ذَا بَرَاءَةٍ فَاَعْتَذِرَ، وَ لَا ذَا قُوَّةٍ فَاَنْتَصِرَ. (حسینیه، ص: ۱۴۰, س:۳)
یا اِلَهی، فَاَصْبَحْتُ وَ اَمْسَیْتُ فی غَفْلَةٍ مِمّا فیهِ غَیْری مِمَّنْ هُوَ دُونی. (سجادیه، ص: ۷۹, س:۱۵)
فَاَصْبَحْتُ وَ اَمْسَیْتُ فی غَفْلَةٍ مِمّا فیهِ غَیْری، مِمَّنْ هُوَ دُونی، فَکَفَرْتُ وَ لَمْ اَشْکُرْ بَلاءَکَ، وَ لَمْ اَشُکَّ اَنَّ الَّذی اَنَا فیهِ دایِمٌ غَیْرَ زایلٍ عَنّی. (سجادیه، ص: ۵۹۸, س:۲)