اَحْمَدُهُ بِخَالِصِ حَمْدِهِ الْمَخْزُونِ، بِمَا حَمِدَهُ بِهِ الْمَلَایِکَةُ وَ النَّبِیُّونَ حَمْداً لَا یُحْصَی لَهُ عَدَدٌ وَ لَا یَتَقَدَّمُهُ اَمَدٌ وَ لَا یَاْتِی بِمِثْلِهِ اَحَدٌ، اُوْمِنُ بِهِ وَ اُشْهِدُ بِهِ وَ اَتَوَکَّلُ عَلَیْهِ وَ اَسْتَکْفِیهِ. (علویه، ص: ۵۶, س:۱۶)
لَیْسَ لَهُ حَدٌّ وَ لَا اَمَدٌ، وَ لَا یُدْرِکُهُ تَحْصیلٌ وَ لَا عَدَدٌ، وَ لَا یُحیطُ بِوَصْفِه اَحَدٌ. (سجادیه، ص: ۴۴۴, س:۷)