عبوس

اَعُوذُ بِکَ ... مِنْ وَجْهٍ عِنْدَ تَتَابُعِ النِّعَمِ عَلَیْهِ عَبُوسٍ، اَعُوذُ بِکَ مِنْ ذَلِکَ کُلِّهِ وَ مِنْ نَظِیرِهِ وَ اَشْکَالِهِ وَ اَمْثَالِهِ. (هادویه، ص: ۱۶۶, س:۱۲)