وَ اجْعَلْنا مِمَّنْ یَعْتَصِمُ بِحَبْلِه (القرآن) وَ یَاْوی مِنَ الْمُتَشابِهاتِ اِلَی حِرْزِ مَعْقِلِهِ وَ یَسْکُنُ فی ظِلِّ جَناحِهِ وَ یَهْتَدی بِضَوْءِ صَباحِه وَ یَقْتَدی بِتَبَلُّجِ اِسْفارِهِ وَ یَسْتَصْبِحُ بِمصْباحِهِ وَ لَا یَلْتَمِسُ الْهُدَی فی غَیْرِه. (سجادیه، ص: ۱۹۵, س:۹)