سخطة

اَللّهُمَّ وَ اِنْ کُنْتَ بَعَثْتَها (السَّحایِبِ) نِقْمَةً وَ اَرْسَلْتَها سَخْطَةً، فَاِنّا نَسْتَجیرُکَ مِنْ غَضَبِکَ، وَ نَبْتَهِلُ اِلَیْکَ فی سُوالِ عَفْوِکَ، فَمِلْ بِالْغَضَبِ اِلَی الْمُشْرِکینَ، وَ اَدِرْ رَحی نَقِمَتِکَ عَلَی الْمُلْحِدینَ. (سجادیه، ص: ۱۸۲, س:۱۵)

فَطُوبی لِمَنْ رَضیتَ عَنْهُ، وَ وَیْلٌ لِمَنْ سَخَطْتَ عَلَیْهِ، فَارْضَ عَنّی، وَ لَا تَسْخَطْ عَلَیَّ یا مَوْلایَ. (سجادیه، ص: ۵۹۶, س:۵)