رضاعی

وَ اَنَا اُشْهَدُ یَا اِلَهِی بِحَقِیقَةِ اِیمَانِی وَ ... دَمِی وَ شَعْرِی وَ بَشَرِی وَ عَصَبِی وَ قَصَبِی وَ عِظَامِی وَ مُخِّی وَ عُرُوقِی وَ جَمِیعُ جَوَارِحِی، وَ مَا انْتَسَجَ عَلَی ذَلِکَ اَیَّامَ رِضَاعِی. (حسینیه، ص: ۱۳۳, س:۲)