فَکُنْ اَنْتَ یَا سَیِّدِی مُونِسِی وَ ذَاکِرِی، وَ النَّاظِرَ اِلَیَّ، وَ الرَّاحِمَ لِی وَ الْغَافِرَ لِذَنْبِی، وَ الصَّافِحَ عَنْ خَطِییَاتِی. (نبویه، ص: ۴۰۲, س:۴)
کَیْفَ اَنْساکَ وَ لَمْ تَزَلْ ذاکِری؟! (سجادیه، ص: ۴۰۶, س:۱۴)